Haykıramadım yine;Sustum

Varlığımda yokluğumu haykırmak istedim yapamadım
haykıramadım sensizliği vede içimdeki sessizliği
oysa ne çok çığlıklarım vardı özlemlere ve de hasretlere
neydi beni durduran,böylesi zor anımda susmamı sağlayan
ve de dudaklarıma mühür vurdurtan?
sevgin mi?

Hayır...Hayır...Sen beni hiç sevmedinki susturayım içimdekileri...
yoksa hep içimde varoluşunmuydu beni susmaya zorlayan?
bilmiyorum;Bilemiyorum...
ve bu bilinmezlikler içindeki sessizliğim beni daha çok kahrediyor
kahrolmak ise hiç yakışmıyor bana...

Çığlıklarım vardı sevdalara
İsyanlarım vardı sevda yüklü Bulutlara
Yapamadım,haykıramadım içimdekileri kimselere...
işte yine susup kaldım,tek söz edemedim,söyleyemedim...

söyleyemedim içimdeki gizli kalmışları;
seni sevdiğimi,her anımda seninle olmak istediğimi
kısacası yüreğimin karanlığına bıraktığın izleri...

yine sessizce kendime,yüreğime fısıldıyorum:
"sus artık konuşma!söyleme kimseye sevdiğini;
söyleyipte değerini kaybetme içindeki sevginin...