Dün gece yine yürüdüm aşkım...

Dün gece yine yürüdüm aşkım...

Gecenin sessizliğine doğru...

Karanlık ve kasvetine doğru...

Aklımda sen gönlümde sevgin vardı...

Yağmur yağdı yine...

Belkide yürümemi istemiyordu...

Sana ulaşmamı istemiyordu...

Ama ben yine yürüdüm aşkım...

İnatla sana doğru yürüdüm...

Yağmur şiddetini arttırdı...

Ama ben damlaların arasında seni aradım...

Biliyordum ordaydın...

Yağmur bana bağırıyordu...

Bırak artık git diye...

Ama ben seni aradım aşkım...

Gecenin karanlığını unutup...

Yağmurun şiddetini unutup...

Ben seni aradım aşkım...

Yağmur bile bana karşı koyamadı...

Gece beni kollarına aldı...

Çünkü sen gönlümün sarsıntılarına...

9 şiddetinde girmiştin...

O gece gönlümün hudutları çizildi...

İçinde ise sen ve ben vardık...

Yağmur dinmişti aşkım...

Gece kendini gündüze teslim etmişti...

Ben hala yürüyordum...

Çünkü sen ordaydın biliyordum...

Bir mektup yazdım aşkım...

Kör bir güvercine verdim mektubumu...

Görmemesinin bi önemi yoktu...

Sevdiğime ulaşıcağını biliyordum...

Aşkımla bir yol çizdim güvercine...

Bir ucunda ben diğer ucunda ise sen...

Saldım güvercini yola...

Çünkü sevdiğime ulaşacağını biliyodum...

Biliyorum mektupta ne olduğunu merak ettiğini...

Ne mi var aşkım?

Sana olan sevgim,ümitlerim ve hasretim...

En önemlisi ise sana olan aşkım var...