Seni sevmekten hic vazgecmedim ben…

Ölümle hayat arasindaki cizginin üzerinde yürürken…Gidiyormusun diye sorma bana…Gönderen sensin…Ne ölmeyi istedim ben…Ne henüz doya doya yasaymadigimiz askimizi…Benimle birlikte topraga gömmeyi…

Seninle nefes almak…Seninle yaslanmakti dilegim…Seni yasli gözlerle ardimda birakmak kolay sanma…En az senin kadar endiseli…En az senin kadar cagresizim…Bir dokunusunla tüm dünyayi yikacak güc verirdin bana…Ama inandiramadim seni…Inandiramadim…Kalbimdeki…Küllenmek bilmeyen sevdama…Yoruldum…Ne tutulacak bir dal…Nede…Bir isik biraktin bana…Kal demek kolay…Kalmak ise zor…Huzura sadece bir adim uzakken…

Her karsilasmamizda…Sen beni sorgularken…Ben gözlerine kuskuyla bakiyordum…Aradigim cevabi bulmak adina…Bir tek sözün…Dudaklarin arasindan cikacaz bir cümle…Yeterdi…Beni sana baglamaya…Yeterdi…Herkesi…Karsima almaya…Ama sen susmayi sectin…Beni sisli bir geceye terk ettin…Kusku girdimi bir kez iki sevdalinin arasina…Teslim alir…Seni…Beni…Sevgimizi…Bir bosluk kalir geriye…Anilara tutunamiyacak kadar derin…

Ben…Herkesten uzak…Beyaz bir dünya kurmak istemistim…Icinde biz olan…Mutluluk , huzur …Birde…Her yeni dogan günesle büyüyen sevdamiz olan…Sen…Ne bu dünyayi kurmama izin verdin…Ne beni hayatinda görmeyi istedin…Simsiyah bir duvar diktin aramiza…Söyledigin her yalanla…Simdi gitme deme bana…Her gece yeniden ölmektense…Ölürüm bir kez senin ugruna…

Yasamak varken…Doya doya sevdiginle…Savasmak ne kadar zor biliyormusun…Ölümün soguk elligle…Her yer karanlik…Ne askimizin pembe rengi…Nede umudun yesili…Sadece zifiri karanlik…Hayalinin bile aydinlatamadigi…Bir de sorular…Hic bitmek bilmeyen...Cevabi bende olmayan…Cevablarini alabilmek adina…Yasamaya degermi…

Cok aci cektim…Ama hic bir aci…Yüregimdeki kursun yarasi kadar…Agir olmadi…Kalbimin ne carpmaya gücü kaldi…Nede ebediyen susmaya…Hep kullagimda senin sözlerin…Benmi degistim…Yoksa senmi…Yoksa kaderin aglarinami teslim olduk…Hic bilmeden…Kimseye zarar vermek istemedim ben…Ne sana…Ne bana…Nede günahi olmayanlara…Ama öfkenin atesi bir kere teslim alidimi bedeli…Ne yüregini dinler…Nede sevdigini…Sicrar yakar önce kendini…Sonra önüne cikan herkesi…Engelleyemessin…Bende engelleyemedim…Anladimki…Zaman…Gitme zamani…

Üzülmüyorum sanma…Seni bir cirpida silidigime de inanma…Seni o kadar sevmisken…Seni unutabilecegimi düsünme…Ama zamanla sen unutursun…Cocukluguna siginir…Atlatirsin bu aciyi…Ne ben kalirim aklinda…Ne gecirdigimiz güzel günler…Ne gülüslerini saklaman icin bir neden kalir…Nede tedirginligini…Ama sunu bil…Ben hic unutmadim seni…Istesemde unutamamki…

Gidisim yürekten degil…Gitmek zorundayim…Ama sanamaki seni terk ediyorum daima…Ben herzaman olacagim…Gölgen gibi ardinda…Belki sende bir gün cok özlersen…Hissedersin benligimi… Ben sevdani tasiyacagim…Sonsuza denk yaramin dinmedigi tek yerde…Yüregimde…

O kadar cok bulup kaybettimki seni…O kadar cok yara aldimki…Ne yazik ki toz duman edemedim…Kuskularimi…Ne yazik ki kalamadin bana…Ama sunu unutma…Öpücügümün kokusu kalacak daima…Kapinin ardinda…Kokladikca bana olan hasretini…Anliyacaksin…Bir yanlisa mahkum ettigini…Bizi…

Hoscakal yosun gözlüm gidiyorum ben…Ama önce son bir kez bakmak istiyorum gözlerine…Aradigim cevabi…Belki bulabilirim diye…Bir umut iste…Belki gitmek zorunda kalmam diye…Eger…Gözlerini kaparsan bana…Bilki…kavusmamizi bekliyecegim…Tüm sorularin cevabini aldigim…Uzak diyarlarda…

Seni sevmekten hic vazgecmedim ben…